Σύντομο άρθρο με τον Manuel Magrinho
Ένα σημείωμα από τον Geoff C…
Φαίνεται ότι βρισκόμαστε στη μέση ενός F-86 Saber Fest! Όχι μόνο το νέο Airfix 1:48 Sabre F.4 RAF που προέρχεται από τον Adam WB, αλλά φυσικά το πολύ ωραίο F-86F-30 Sabre του Dave C της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ στην ίδια κλίμακα και όπως το πορτογαλικό αεροσκάφος του Manuel, είναι επίσης από το Hasegawa σταθερός. Και αυτό είναι απολύτως εντάξει από εμένα – μου αρέσει το F-86 όπως είμαι σίγουρος ότι το αγαπάτε και θα βρείτε πολλές κατασκευές του τύπου σε Το αεροσκάφος ολοκληρώθηκε τώρα.
Ο Manuel έστειλε ευγενικά φωτογραφίες του ολοκληρωμένου μοντέλου του συν μια φωτογραφία του αληθινού πράγματος μαζί με μια ενδιαφέρουσα ιστορία για τον τύπο στην πορτογαλική υπηρεσία. Δεν υπάρχουν συγκεντρωτικές φωτογραφίες, αλλά θα ήταν κρίμα να έχουμε μόνο το μοντέλο του Manuel στη Γκαλερί Συνδρομητών και έτσι είναι όλα εδώ ως σύντομο χαρακτηριστικό άρθρο – είμαι σίγουρος ότι θα απολαύσετε αυτό που ακολουθεί και είναι ωραίο να δείτε ένα μοντέλο του F-86 Sabre σε «διαφορετικές» σημάνσεις.
Ακολουθεί μια γρήγορη ματιά στο πορτογαλικό F-86F του Manuel
σε σένα Μανουήλ…
ΤΟ F-86-F SABRE ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ
Ιστορία…
Στις 25 Αυγούστου 1958, το πρώτο βορειοαμερικανικό F-86F Sabre της Πορτογαλικής Πολεμικής Αεροπορίας (FAP) προσγειώθηκε στην αεροπορική βάση N° 2 (BA2), Ota. Ήταν μέρος μιας αποστολής 30 (αργότερα 50) αεροπλάνων που παραλήφθηκαν διαδοχικά, με τα τελευταία να έφτασαν τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Ήταν τα πρώτα υπερηχητικά αεροπλάνα FAP, καθώς και τα πρώτα με φτερά βέλους.
Προορίζονταν για τη Μοίρα 50 της Αεροπορικής Βάσης Νο. 5 (BA5), Μόντε Ρεάλ, τοποθετήθηκαν προσωρινά στο ΒΑ2, υιοθετώντας αμέσως το όνομα «Falcões» και το μπλε χρώμα.
Τα «Falcões» άρχισαν να πετούν τον Σεπτέμβριο του 1958 και στις 24 Σεπτεμβρίου 1958, ένα πορτογαλικό στρατιωτικό αεροσκάφος πέρασε για πρώτη φορά το φράγμα του ήχου.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέδωσαν το 50ο F-86F Sabre στην Πορτογαλία τον Σεπτέμβριο του 1959, όλο το μοντέλο F-86F-35 NA, το οποίο έλαβε την αρίθμηση από 5301 έως 5350.
Να σημειωθεί ότι όλα αυτά τα αεροπλάνα, ωστόσο, είχαν τα φτερά του μοντέλου F-86F-40 (φτερό 6:3” με πηχάκια).
Τα FAP F-86F Sabre βάφτηκαν γκρι με έναν κόκκινο Σταυρό του Χριστού σε έναν λευκό κύκλο, στο πίσω μέρος της αριστερής πτέρυγας, στο εσωτερικό της δεξιάς πτέρυγας και στις δύο πλευρές της ατράκτου.
Ο αριθμός κυκλοφορίας ήταν ζωγραφισμένος στα φτερά με μαύρο χρώμα, εναλλάξ με τα διακριτικά. Στα πλαϊνά του κατακόρυφου σταθεροποιητή, η εθνική σημαία, χωρίς ασπίδα, είχε από πάνω την πινακίδα κυκλοφορίας, σε τέσσερις μαύρες φιγούρες.
Στο μπροστινό τμήμα της ατράκτου εμφανίζονταν τα τρία τελευταία ψηφία του αριθμού κυκλοφορίας, με μαύρο χρώμα. Η μύτη και ο κάθετος σταθεροποιητής βάφτηκαν στα χρώματα των διμοιριών: Μοίρα 51 σε μπλε και Μοίρα 52 σε κόκκινο.
Λειτουργική ζωή
Το 1961, άρχισαν να δημιουργούνται προβλήματα στις υπερπόντιες πορτογαλικές επαρχίες. Δεδομένης της μεγάλης στρατηγικής σημασίας της Γουινέας και του φόβου ότι η Γουινέα-Κονάκρυ θα χρησιμοποιούσε τα MIG-15 και MIG-17 της για την υποστήριξη των ανταρτών –κάτι που δεν συνέβη ποτέ– συστάθηκε ένα απόσπασμα BA5 τον Αύγουστο του 1961 στο BA12 του Μπισάου, αποτελούμενο από οκτώ F. -86F αεροπλάνα, που απογειώθηκαν από την αεροπορική βάση N° 6 (BA6), Montijo, στις 9 Αυγούστου 1961. Με στάσεις στο Gando (Κανάριες Νήσοι) και στο νησί Sal (Akape Verde), προσγειώθηκαν στη Bissalanca στις 15, ξοδεύοντας 6 ώρες και 10 λεπτά πτήσης καλύπτοντας τα 3,800 χλμ. διαδρομής. Ήταν το μεγαλύτερο ταξίδι που έκανε ποτέ το πορτογαλικό F-86 Sabre.
Εν τω μεταξύ, το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες έθεσαν προβλήματα με τη χρήση αεροσκαφών στην Αφρική, απαιτώντας την επιστροφή τους στη ΒΑ5, με το επιχείρημα ότι δεν μπορούσαν να εκτραπούν από την ένταξή τους στις Δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Έτσι, η ανάπτυξη της BA5 στη Γουινέα έληξε το 1963. Τα αεροπλάνα μεταφέρθηκαν στην Πορτογαλία δια θαλάσσης.
Μεταξύ 1958 και 1960, παραλήφθηκαν 15 F-86F από τη νορβηγική Πολεμική Αεροπορία, πιθανώς μέσω των Ηνωμένων Πολιτειών, για να αντισταθμίσουν τη φθορά και τις απώλειες που υπέστη το αρχικό αεροσκάφος, έχοντας λάβει τον αριθμό FAP από 5351 έως 5365. Όπως προηγουμένως , ήταν του μοντέλου F-86F-35 NA, με εξαίρεση τα 5364 και 5365, που ήταν F-86F-30 NA.
Αυτή τη στιγμή, μερικά αεροσκάφη Canadair CL-13B Sabre Mk6 (καναδική έκδοση του αμερικανικού F-86 Sabre) παραδόθηκαν στο FAP προερχόμενα από τη γερμανική Πολεμική Αεροπορία. Καθώς ήταν εξοπλισμένα με κινητήρες που είχαν μεγάλες διαφορές σε σχέση με αυτούς που υπήρχαν στην Πορτογαλία, δεν συναρμολογήθηκαν ποτέ. Ωστόσο, βοήθησαν την ανάκτηση ορισμένων F-86F, παρέχοντας συμβατά εξαρτήματα και εξοπλισμό.
Τέλος καριέρας…
Στις 25 Απριλίου 1974 επέζησαν μόνο περίπου 25 F-86F. Η αναδιάρθρωση που έγινε στο FAP έσβησε στη συνέχεια την Επιχειρησιακή Ομάδα 501 και τις αντίστοιχες μοίρες της, ενώ η 51 Επιχειρησιακή Ομάδα συγκροτήθηκε με την 201 Μοίρα, «Falcões», όπου τοποθετήθηκαν τα F-86F Sabre, και την 103 Μοίρα, με τη Lockheed. T-33 T-Bird, “Caracois”.
Μεταξύ 1ης Ιουνίου 1960 και 13 Ιανουαρίου 1977 σημειώθηκαν 15 ατυχήματα με F-86F (2 ατυχήματα στη Γουινέα και τα υπόλοιπα στην Πορτογαλία), όπου χάθηκαν ισάριθμα αεροπλάνα, με αποτέλεσμα τον θάνατο 5 πιλότων.
Το FAP, διατηρώντας το F-86F σε υπηρεσία μέχρι τις 31 Ιουλίου 1980, έγινε, εντός του ΝΑΤΟ, ο τελευταίος χρήστης του.
Το Μουσείο Αεροπορίας παρέλαβε επτά βορειοαμερικανικά F-86F Sabre. Στο BA5 βρίσκεται ο αριθμός του αεροσκάφους 5320 σε στατική οθόνη και το 5301 σε ένα βάθρο.
Κάντε μια ερώτηση ή προσθέστε σχόλια:
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να δημοσιεύσετε ένα σχόλιο.