Πλήρης κριτική με τον Rob Ruscoe
Λίγο πριν ξεκινήσουμε, δείτε πώς έγιναν όλα…
Ποιος θα το φανταζόταν ποτέ ότι θα βλέπαμε λιγότερο γνωστά αεροσκάφη όπως το Magister στην 32η κλίμακα. Χάρη στην ουκρανική εταιρεία Mikro Mir τώρα μπορούμε!
Το Magister ήταν πάντα επισκιασμένο από τον πιο πολυάριθμο Tiger Moth, αλλά, από πολλές απόψεις, ήταν πιο ιδανικό για την εκπαίδευση πιλότων που πήγαιναν στα σύγχρονα μαχητικά μονοπλάνου. Στην πραγματικότητα, ήταν ο πρώτος εκπαιδευτής μονοπλάνων που μπήκε στην υπηρεσία της RAF. Το αεροσκάφος ήταν σημαντικά ταχύτερο από το Tiger Moth και είχε πολύ καλύτερη εναρμόνιση των χειριστηρίων. Είχε επίσης το πλεονέκτημα ότι μπορεί να πετάξει μόνος του από οποιαδήποτε θέση – συνήθως από το μπροστινό μέρος αρχικά και μετά από το πίσω μέρος που μιμούνταν τα μονοθέσια μαχητικά που ο μαθητής μπορούσε να συνεχίσει να πετάει. Το magister ήταν επίσης ένα πολύ καλύτερο ακροβατικό βουνό – το Tiger ήταν αρκετά περιορισμένο από αυτή την άποψη.
Το Magister σχεδιάστηκε από τον GHMiles, τον αδερφό των διάσημων FGMiles, και βασίστηκε στο υπάρχον Miles Hawk Trainer που ήταν σε υπηρεσία σε μικρούς αριθμούς. Το αεροσκάφος ήταν κατασκευασμένο από έλατο με κάλυμμα κόντρα πλακέ που έκανε ένα πολύ ομαλό πλαίσιο αεροπλάνου. Τροφοδοτημένος από έναν κινητήρα De Havilland Gypsy Major I των 130 ίππων, είχε μέγιστη ταχύτητα 142 mph και αυτονομία 367 μιλίων στα 122 mph. Με τα μεγάλα σπασμένα πτερύγια του, η ταχύτητα ακινητοποίησης ήταν μόνο 43 mph. Κατά τη διάρκεια των αρχικών δοκιμών, διαπιστώθηκε ότι το αεροσκάφος αποδείχθηκε απρόθυμο να ανακτήσει από περιστροφές με το C του G κοντά στο οπίσθιο όριο. Αυτό βελτιώθηκε με την ανύψωση του tail-plane κατά τρεις ίντσες και την προσθήκη αντιστρεπτικών strakes, αλλά και πάλι δεν ήταν αποδεκτό για χρήση σε υπηρεσία. Το πρόβλημα τελικά λύθηκε πλήρως με την τοποθέτηση ενός πηδαλίου ευρύτερης χορδής.
Το πρωτότυπο έκανε την πρώτη του πτήση στις 20 Μαρτίου 1937 και τέθηκε σε υπηρεσία με τη RAF και το Fleet Air Arm το επόμενο έτος. Κατασκευάστηκαν συνολικά 1203 αεροσκάφη (συν άλλες 100 άδεια που κατασκευάστηκαν στην Τουρκία). Έχοντας κατασκευαστεί από ξύλο που συγκρατείται από οργανικές κόλλες καζεΐνης που φθείρονται με τον καιρό, δεν υπάρχουν πολλές Maggie που επέζησαν για πολύ μετά τον πόλεμο. Μόνο δύο παραδείγματα παρέμειναν στο μητρώο όταν, στη δεκαετία του 1970, η Συλλογή Shuttleworth αποφάσισε να προσπαθήσει να αποκτήσει ένα από αυτά τα υποτιθέμενα αξιόπλοα παραδείγματα. Κατά την εξέταση του ενός αεροσκάφους που ήταν προς πώληση, το G-AJRS, πρώην RAF P6382, πετάχτηκε στο Old Warden για πλήρη επιθεώρηση. Δυστυχώς, διαπιστώθηκε ότι το αεροσκάφος χρειαζόταν πλήρη αποκατάσταση στο έδαφος. Αυτό πραγματοποιήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν το αεροσκάφος πάρει τη θέση του στη συλλογή αξιόπλοων κλασικών. Έκτοτε, ένας επιπλέον αριθμός ιπτάμενων παραδειγμάτων έχει αποκατασταθεί για να κοσμήσει τους ουρανούς.
Το κιτ
Έρχεται σε ένα στιβαρό κουτί που ανοίγει στο επάνω μέρος, το οποίο έχει κάποια ωραία τέχνη κουτιού ενός Magister που πετά πάνω από ένα τυπικό αγγλικό παράκτιο τοπίο. Ο μαθητής φαίνεται σαν να ακούει καλά τον εκπαιδευτή!
Στο εσωτερικό υπάρχουν έξι σπιράλ από στυρένιο που παρουσιάζουν κάποιες ωραίες λεπτομέρειες, αλλά έχουν κάποιο φλας χαρακτηριστικό ενός κιτ μορφοποιημένου χαμηλής πίεσης. Οι αυλόπορτες, ωστόσο, είναι αξιέπαινες μικρές.
Υπάρχουν μερικά λεπτομερή εξαρτήματα ρητίνης που θα συνθέσουν τον κινητήρα Gypsy και ένα ενιαίο φράγμα PE που περιέχει ζώνες ασφαλείας, ταμπλό οργάνων και παρόμοια. Ένα φύλλο αυτοκόλλητων περιέχει σημάνσεις για τρία αεροσκάφη – δύο είναι σκούρο γήινο και σκούρο πράσινο καμουφλάζ πάνω από το κίτρινο του εκπαιδευτή και το τρίτο ένα σχέδιο προπολεμικής κίτρινου χρώματος.
Το κιτ διαθέτει επίσης ένα σετ εσωτερικών και εξωτερικών μάσκες για τα δύο παρμπρίζ. Οι οδηγίες και το διάγραμμα σήμανσης βρίσκονται σε τρία διπλωμένα φύλλα Α4 και είναι αρκετά σαφή. Οπότε όλα όσα χρειάζεστε είναι στο κουτί – κρίμα που ορισμένοι κύριοι κατασκευαστές δεν μπαίνουν στον κόπο να το κάνουν αυτό!