Κριτική από Neil Pepper και Bill Curtis
Ευχαριστούμε τα παιδιά της Blue Cat Models για την παροχή του δείγματος κριτικής μας. Λυπούμαστε που χρειάστηκε λίγος χρόνος για να το μεταφέρουμε στο SMN, αλλά θα σας φέρουμε επίσης μερικές λήψεις κατασκευής και μερικά από το ολοκληρωμένο μοντέλο του Neil. Μπορείτε να αποκτήσετε αυτό το μοντέλο εδώ τώρα στο Μοντέλα μπλε γάτας
Το Sd.Kfz. Το 10 (Sonderkraftfahrzeug – ειδικό μηχανοκίνητο όχημα) ήταν μια γερμανική μισή πίστα που γνώρισε πολύ ευρεία χρήση στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο κύριος ρόλος του ήταν ως βασικός μηχανισμός κίνησης για μικρά συρόμενα πυροβόλα όπλα όπως το 2 cm FlaK 30, το 7.5 cm leIG ή το 3.7 cm PaK 36 αντιαρματικό πυροβόλο. Θα μπορούσε να μεταφέρει οκτώ στρατιώτες εκτός από τη ρυμούλκηση ενός όπλου ή ενός ρυμουλκούμενου.
Η βασική μηχανική για όλα τα γερμανικά μισά κομμάτια αναπτύχθηκε κατά την εποχή της Βαϊμάρης από το Στρατιωτικό Τμήμα Αυτοκινήτων του Ράιχσβερ, αλλά ο τελικός σχεδιασμός και οι δοκιμές μεταφέρθηκαν σε εμπορικές εταιρείες με την κατανόηση ότι η παραγωγή θα μοιραζόταν με πολλές εταιρείες. Ο Demag επιλέχθηκε για να αναπτύξει το μικρότερο από τα γερμανικά μισά κομμάτια και πέρασε τα χρόνια μεταξύ 1934 και 1938 τελειοποιώντας τη σχεδίαση μέσω μιας σειράς πρωτοτύπων.
Το πλαίσιο αποτέλεσε τη βάση για το Sd.Kfz. Ελαφρύ τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού 250. Περίπου 14,000 παρήχθησαν μεταξύ 1938 και 1945, καθιστώντας το ένα από τα πιο ευρέως παραγόμενα γερμανικά τακτικά οχήματα του πολέμου. Συμμετείχε στην εισβολή στην Πολωνία, στη μάχη της Γαλλίας, στην εκστρατεία στα Βαλκάνια και πολέμησε τόσο στο Δυτικό Μέτωπο όσο και στο Ανατολικό Μέτωπο, στη Βόρεια Αφρική και στην Ιταλία.
Το Sd.Kfz. Το 10 ήταν μοναδικό μεταξύ των γερμανικών σχεδίων μισής διαδρομής καθώς χρησιμοποιούσε γάστρα και όχι πλαίσιο. Η ισχύς παρείχε ένας 6κύλινδρος, υδρόψυκτος, κινητήρας βενζίνης NL 3.791 TRKM, 231.3 λίτρων (38 cu in) Maybach, 90 ίππων (91 PS). Είχε ένα ημιαυτόματο κιβώτιο Maybach Variorex SRG 102128H (Schaltreglergetriebe 102128H) με επτά ταχύτητες εμπρός και τρεις όπισθεν. Ο οδηγός επέλεξε την επιθυμητή ταχύτητα και ξεκίνησε την αλλαγή πατώντας τον συμπλέκτη. Μπορούσε να φτάσει τα 75 km/h (47 mph), αλλά ο οδηγός προειδοποιήθηκε να μην υπερβαίνει τα 65 km/h (40 mph). Το 1942 η Luftwaffe περιόρισε τα οχήματά της σε μη τακτική ταχύτητα μόνο 30 km/h (19 mph) για να παρατείνει τη διάρκεια ζωής των ελαστικών μαξιλαριών τροχιάς (Gummipolster).
Και οι δύο τροχιές και οι τροχοί χρησιμοποιήθηκαν για το τιμόνι. Το σύστημα διεύθυνσης είχε ρυθμιστεί έτσι ώστε οι ρηχές στροφές να χρησιμοποιούν μόνο τους τροχούς, αλλά τα φρένα να εφαρμόζονται στις ράγες όσο πιο μακριά στρίβει το τιμόνι. Ο οδοντωτός τροχός είχε τους κυλίνδρους που εξοικονομούν τροχιά, αλλά πιο περίπλοκους κυλίνδρους παρά τα πιο κοινά δόντια. Η πίσω ανάρτηση αποτελούνταν από πέντε διπλούς τροχούς δρόμου τοποθετημένους σε αιωρούμενους βραχίονες που εκτινάσσονταν από ράβδους στρέψης. Ένας ρελαντί τροχός, τοποθετημένος στο πίσω μέρος του οχήματος, χρησιμοποιήθηκε για τον έλεγχο της τάσης της τροχιάς. Οι μπροστινοί τροχοί είχαν εγκάρσια τοποθετημένα φυλλοειδή ελατήρια και αμορτισέρ, τα μόνα στο όχημα, για την απόσβεση των κρουσμάτων.
Το πάνω μέρος του αμαξώματος είχε έναν χώρο αποσκευών που χώριζε το διαμέρισμα του οδηγού από το διαμέρισμα του πληρώματος. Τα καθίσματα πάγκου στα πλάγια του οχήματος, με αποθηκευτικό χώρο κάτω από τα καθίσματα, μπορούσαν να φιλοξενήσουν έξι άνδρες. Το παρμπρίζ μπορούσε να διπλωθεί προς τα εμπρός και ήταν επίσης αφαιρούμενο. Στο επάνω μέρος του πίσω αμαξώματος τοποθετήθηκε μια μετατρέψιμη καμβά μπλούζα. Στερεώθηκε στο παρμπρίζ κατά την ανέγερσή του. Τέσσερα πλευρικά κομμάτια θα μπορούσαν να τοποθετηθούν για την προστασία του πληρώματος από τις καιρικές συνθήκες.
Στο κιτ…
Πήραμε αυτό το κιτ ως δείγμα χωρίς κουτί, αλλά σε μια τσάντα όπως τα παλιά κιτ Airfix (έφερε μερικές ευχάριστες αναμνήσεις) κοιτάζοντας μέσα στην τσάντα μπορούσα να δω πολλές πολύ ωραίες λεπτομέρειες και όλα φαίνονται πολύ καθαρά.