Volledige recensie door Dave Coward
Een briefje van Geoff...
Ik wil je een paar foto's laten zien van Dave's voltooide Su-34 helemaal vooraan, zodat je kunt zien dat het een indrukwekkend ogend vliegtuigmodel vormt. Wat volgt is een volledige build, zodat je precies kunt zien hoe de kit in elkaar steekt en, zoals gewoonlijk, hij zal je tal van tips en advies geven om je te helpen bij het bouwen van de jouwe!
Aan jou Dave...
Achtergrond
Met dank aan Wikipedia
De Sukhoi Su-34 (Russisch: Сухой Су-34) (NAVO-codenaam: Fullback) is een Russische tweemotorige, tweezits supersonische jachtbommenwerper voor de middellange afstand. Het is bedoeld om de Sukhoi Su-24 te vervangen en kwam in 2014 voor het eerst in dienst bij de Russische luchtmacht.
Gebaseerd op de Sukhoi Su-27, is de tweezits Su-34 voornamelijk ontworpen voor tactische inzet tegen grond- en marinedoelen (tactische bombardementen/aanval/verbodsfuncties, ook tegen kleine en mobiele doelen) op solo- en groepsmissies overdag en op nacht, onder gunstige en ongunstige weersomstandigheden en in een vijandige omgeving met tegenvuur en EW-tegenmaatregelen, evenals voor luchtverkenning.
Ontwikkeling
De Su-34 had een modderig en langdurig begin. Halverwege de jaren tachtig begon Sukhoi met de ontwikkeling van een nieuw tactisch multirole-gevechtsvliegtuig ter vervanging van de Su-1980 met zwenkvleugels, die een groot aantal tegenstrijdige vereisten zou bevatten. Het Bureau koos daarom de Su-24, die uitblonk in manoeuvreerbaarheid en bereik, en een groot laadvermogen kon dragen, als basis voor de nieuwe jachtbommenwerper. Meer specifiek werd het vliegtuig ontwikkeld op basis van T27KM-10, de afgeleide van de marinetrainer van de Sukhoi Su-2K. De ontwikkeling, intern bekend als T-27V, werd eind jaren tachtig opgeschort en deelde het lot van het Sovjetvliegdekschip Ulyanovsk; dit was het resultaat van de politieke onrust in de Sovjet-Unie en de daaropvolgende desintegratie.
In augustus 1990 toonde een foto, genomen door een TASS-officier, een vliegtuig dat een dummy naderde in de richting van het vliegdekschip Tbilisi. Het vliegtuig, dat vervolgens door de westerse inlichtingendienst ten onrechte als Su-27KU werd bestempeld, maakte zijn eerste vlucht op 13 april 1990 met Anatoliy Ivanov aan het stuur. Omgebouwd van een Su-27UB met de nieuwe onderscheidende neus, met behoud van het hoofdonderstel van eerdere Su-27's, was het een prototype voor de Su-27IB (Istrebitel Bombardirovshchik, of "jachtbommenwerper"). Het werd ontwikkeld in parallel met de tweezits marinetrainer, de Su-27KUB. In tegenstelling tot eerdere berichten zijn de twee vliegtuigen echter niet direct gerelateerd. De testvluchten gingen door in 1990 en in 1991.
In 1992 werd de Su-27IB aan het publiek getoond op de MosAeroshow (later omgedoopt tot "MAKS Airshow"), waar hij demonstreerde bijtanken vanuit de lucht met een Il-78, en een aerobatic-vertoning uitvoerde. Het vliegtuig werd officieel onthuld op 13 februari 1992 in Machulishi, waar de Russische president Boris Jeltsin en de GOS-leiders een top hielden. Het jaar daarop werd de Su-27IB opnieuw tentoongesteld op de MAKS Airshow.
Het volgende prototype en het eerste preproductievliegtuig, T10V-2, vloog voor het eerst op 18 december 1993, met Igor Votintsev en Yevgeniy Revoonov aan het stuur. Gebouwd in Novosibirsk, waar Su-24's werden gebouwd, was dit vliegtuig zichtbaar anders dan het originele prototype; het had aangepaste verticale stabilisatoren, een dubbel tandem-hoofdonderstel en een langere "stinger", die een naar achteren gerichte waarschuwingsradar herbergt. Het eerste vliegtuig gebouwd volgens productiestandaard maakte zijn eerste vlucht op 28 december 1994. Het was uitgerust met een vuurleidingssysteem, met als hart de door Leninets OKB ontworpen passieve elektronisch gescande radar. Het verschilde genoeg van de eerdere versies dat het opnieuw werd aangeduid als de "Su-34". Op de Paris Air Show van 1995 kreeg de Su-34 echter de aanduiding "Su-32FN" toegewezen, wat de potentiële rol van het vliegtuig als een aan wal gestationeerd marinevliegtuig voor de Russische marineluchtvaart aangeeft. Sukhoi promootte de Su-34 ook als de "Su-32MF" (MnogoFunksionalniy, "multifunctioneel").
Door budgetbeperkingen liep het programma herhaaldelijk vast. Desalniettemin gingen de testvluchten door, zij het in een langzaam tempo. Het derde preproductievliegtuig vloog voor het eerst eind 1996.
Het Russische Ministerie van Defensie is van plan de Su-34 te moderniseren; volgens het plaatsvervangend hoofd van de militaire afdeling, Yuriy Borisov, "We zijn van plan het vliegtuig te moderniseren: de levensduur verlengen, het aantal luchtwapens vergroten. Er is veel vraag naar vliegtuigen in onze strijdkrachten en het heeft een grote toekomst.”