Kitreferentie: 04888
Prijs rond £ 20.99 GBP (maart 2014)
Beoordeling door Geoff Coughlin
Revell-modelkits zijn verkrijgbaar bij alle goede speelgoed- en modelwinkels. Bezoek voor meer informatie www.revell.de/en , @RevellGermany of facebook.com/Revel
Een klein beetje inspiratie voor jou...
ok, geen G-10 maar een G-6 en geweldig om te zien en te horen!
Een beetje achtergrond
Oorspronkelijk ontworpen als een interceptor, werden latere modellen ontwikkeld om meerdere taken te vervullen, zoals bommenwerpersescorte, bommenwerper, dag-, nacht-, all-weather jager, grondaanvalsvliegtuig en als verkenningsvliegtuig. Het werd tijdens de Tweede Wereldoorlog geleverd aan en geëxploiteerd door verschillende staten en diende na de oorlog vele jaren bij verschillende landen. De Bf 109 was het meest geproduceerde jachtvliegtuig in de geschiedenis, met in totaal 33,984 casco's geproduceerd van 1936 tot april 1945.
De Bf 109 werd gevlogen door de drie best scorende Duitse jagers van de Tweede Wereldoorlog, die 928 overwinningen claimden tijdens het vliegen met Jagdgeschwader 52, voornamelijk aan het oostfront, evenals door Hans-Joachim Marseille, de best scorende Duitse aas in de Noord-Afrikaanse campagne. Het werd ook gevlogen door verschillende andere azen van Duitse bondgenoten, met name Finn Ilmari Juutilainen, de hoogst scorende niet-Duitse aas van het type met 58 overwinningen op de Bf 109G, en piloten uit Italië, Roemenië, Kroatië, Bulgarije en Hongarije. Door constante ontwikkeling bleef de Bf 109 tot het einde van de oorlog concurrerend met de nieuwste geallieerde jachtvliegtuigen.
De G-serie, of "Gustav", werd medio 1942 geïntroduceerd. De eerste varianten (G-1 tot en met G-4) verschilden slechts in kleine details van de Bf 109F, met name in de krachtigere 1475 pk (1,455 pk) DB 605-motor. Varianten met een oneven nummer werden gebouwd als gevechtsvliegtuigen op grote hoogte met een cockpit onder druk en een GM-1-boost, terwijl varianten met een even nummer niet onder druk staande gevechtsvliegtuigen en jachtbommenwerpers waren. Er bestonden ook langeafstandsfotoverkenningsvarianten. De latere G-serie (G-5 tot en met G-14) werd geproduceerd in een groot aantal varianten, met verbeterde bewapening en voorziening voor een aantal sets met voorverpakte, doorgaans in de fabriek geïnstalleerde onderdelen, bekend als Umrüst-Bausätze (meestal in opdracht van Umbau) en het toevoegen van een "/U"-achtervoegsel aan de vliegtuigaanduiding wanneer deze is geïnstalleerd. Veldkits bekend als Rüstsätze waren ook beschikbaar voor de G-serie, maar die veranderden de aanduiding van het vliegtuig niet.) Begin 1944 resulteerden tactische vereisten in de toevoeging van MW-50 waterinjectie-boost en krachtige superchargers, waardoor het motorvermogen toenam tot 1,800 –2,000 pk (1,775-1,973 pk). Vanaf begin 1944 werden een aantal G-2's, G-3's, G-4's en G-6's omgebouwd tot tweezitstrainers, de zogenaamde G-12. De cockpit van een instructeur werd achter de originele cockpit toegevoegd en beide werden bedekt door een langwerpige, glazen luifel. De zogenaamde Rüstsätze-veldmodificatiekits en Umrüst-Bausätze-fabrieksconversiekits maakten deel uit van een systeem dat door de RLM als geheel in de Duitse militaire luchtvaartindustrie werd uitgevaardigd, waarbij elk cascotypenummer zijn eigen set "/R" en /of "/U" genummerde aanduidingen voor dergelijke upgradepakketten.
De Bf 109G-10 uitgerust met de opgewaardeerde DB-605D-motor en een injectie-eenheid van 50 MW rolde vanaf september 1944 uit de Erla-fabriek in Leipzig. Het ontwerp van de Bf 109 G-10's vervaardigd door Erla verschilde van die van andere bedrijven door een volledig gewijzigde, meer aerodynamische motorkap. Alle vliegtuigen waren uitgerust om een 300 liter drop-tank en drop-bommen te vervoeren. Door het lagere startgewicht presteerde de G-10 beter dan zijn opvolger, de Bf 109, K-4. Inclusief alle varianten nam de Duitse Luftwaffe meer dan 2000 Bf 109G-10 in ontvangst.