ਜੀਨੋ ਮਾਰਕੋਮਿਨੀ ਦੁਆਰਾ ਛੋਟਾ ਫੀਚਰ ਲੇਖ
ਜੀਓਫ ਤੋਂ ਇੱਕ ਨੋਟ…
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਜੀਨੋ ਦੁਆਰਾ ਇਸ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਮਾਡਲ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਨੂੰ SMN ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਮੰਗਣੀ ਪਈ। ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਭਾਰੀ ਮਾਧਿਅਮ ਵਾਲੇ ਮਾਡਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਜੋ ਮੇਰੇ ਲਈ ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਜਾਪਦਾ ਹੈ - ਅਸਲੀਅਤਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਰੂਸੀ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ WWII ਵਿੱਚ ਕਿੱਥੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਇਸ ਲਈ, ਇਹ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਫੀਚਰ ਲੇਖ ਹੈ ਪਰ ਮਾਡਲ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗਿਨੋ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਿੱਧਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਲਈ ਉਹ ਆਪਣੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸ਼ਬਦਾਂ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਅੰਤ ਕਿਵੇਂ ਬਣਾਇਆ।
ਦਿਲਚਸਪ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜੀਨੋ ਨੇ ਕਈ ਮੌਸਮੀ ਤਕਨੀਕਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ 'ਹੇਅਰਸਪ੍ਰੇ' ਵਿਧੀ ਆਦਿ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਇਹਨਾਂ ਲਈ ਐਚਡੀ ਵੀਡੀਓ ਡੈਮੋ ਲੱਭੋਗੇ। SMN ਤਕਨੀਕ ਬੈਂਕ - ਮਾਡਲ ਮੌਸਮ ਅਤੇ ਫਿਨਿਸ਼ਿੰਗ ਤਕਨੀਕਾਂ.
ਇੱਥੇ ਰੂਸੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ P-40 ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਬਿੱਟ ਹੈ
ਸੋਵੀਅਤ Voyenno-Vozdushnye Sily (VVS; "ਮਿਲਟਰੀ ਏਅਰ ਫੋਰਸਿਜ਼") ਅਤੇ ਮੋਰਸਕਾਇਆ ਅਵੀਤਸੀਆ (MA; "ਨੇਵਲ ਏਅਰ ਸਰਵਿਸ") ਨੇ P-40 ਨੂੰ "ਟੋਮਾਹਾਕਸ" ਅਤੇ "ਕਿੱਟੀਹਾਕਸ" ਵੀ ਕਿਹਾ ਹੈ। ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ, ਕਰਟਿਸ ਪੀ-40 ਟੋਮਾਹਾਕ / ਕਿਟੀਹਾਕ ਲੈਂਡ-ਲੀਜ਼ ਸਮਝੌਤੇ ਦੇ ਤਹਿਤ ਯੂਐਸਐਸਆਰ ਨੂੰ ਸਪਲਾਈ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਪਹਿਲਾ ਸਹਿਯੋਗੀ ਲੜਾਕੂ ਜਹਾਜ਼ ਸੀ। ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨਿਟਾਂ ਨੇ 247 P-40B/Cs (RAF ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਟੋਮਾਹਾਕ IIA/B ਦੇ ਬਰਾਬਰ) ਅਤੇ 2,178 P-40E, K, L, ਅਤੇ N ਮਾਡਲ 1941 ਅਤੇ 1944 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ। ਟੋਮਾਹਾਕਸ ਗ੍ਰੇਟ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਤੋਂ ਅਤੇ ਸਿੱਧੇ ਇੱਥੋਂ ਭੇਜੇ ਗਏ ਸਨ। ਅਮਰੀਕਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਧੂਰੇ ਪਹੁੰਚ ਰਹੇ ਹਨ, ਮਸ਼ੀਨ ਗਨ ਦੀ ਘਾਟ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਇੰਜਣ ਕਾਉਲਿੰਗ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਅੱਧੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ। ਸਤੰਬਰ 1941 ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ, ਪਹਿਲੇ 48 ਪੀ-40 ਨੂੰ ਯੂਐਸਐਸਆਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਜਾਂਚਿਆ ਗਿਆ।
ਟੈਸਟ ਫਲਾਈਟਾਂ ਨੇ ਕੁਝ ਨਿਰਮਾਣ ਨੁਕਸ ਦਿਖਾਏ: ਜਨਰੇਟਰ ਅਤੇ ਤੇਲ ਪੰਪ ਗੀਅਰ ਅਤੇ ਜਨਰੇਟਰ ਸ਼ਾਫਟ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਫੇਲ੍ਹ ਹੋ ਗਏ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਲੈਂਡਿੰਗ ਹੋਈ। ਜਾਂਚ ਰਿਪੋਰਟ ਨੇ ਸੰਕੇਤ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਟੋਮਾਹਾਕ ਗਤੀ ਅਤੇ ਚੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਦਰ ਵਿੱਚ ਸੋਵੀਅਤ M-105P-ਸੰਚਾਲਿਤ ਉਤਪਾਦਨ ਲੜਾਕੂ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨਾਲੋਂ ਘਟੀਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਚੰਗਾ ਛੋਟਾ ਖੇਤਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ, ਹਰੀਜੱਟਲ ਚਾਲ-ਚਲਣ, ਸੀਮਾ ਅਤੇ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਵੀ, ਟੋਮਾਹਾਕਸ ਅਤੇ ਕਿਟੀਹਾਕਸ ਜਰਮਨਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਵਰਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਪੱਛਮੀ ਅਤੇ ਕਾਲਿਨਿਨ ਮੋਰਚਿਆਂ 'ਤੇ ਲੜ ਰਹੀ 126ਵੀਂ ਆਈਏਪੀ ਪੀ-40 ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਇਕਾਈ ਸੀ। ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਨੇ 12 ਅਕਤੂਬਰ 1941 ਨੂੰ ਕਾਰਵਾਈ ਕੀਤੀ। 15 ਨਵੰਬਰ 1941 ਤੱਕ, ਉਸ ਯੂਨਿਟ ਨੇ 17 ਜਰਮਨ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਸੁੱਟਿਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ (SG) ਸਮਿਰਨੋਵ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ P-40 ਹਥਿਆਰ ਦੁਸ਼ਮਣ ਲਾਈਨਾਂ ਨੂੰ ਸਟ੍ਰਫ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਫੀ ਸੀ ਪਰ ਹਵਾਈ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਬੇਅਸਰ ਸੀ। ਇੱਕ ਹੋਰ ਪਾਇਲਟ, ਐਸਜੀ ਰਿਡਨੀ (ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਦੇ ਹੀਰੋ) ਨੇ ਟਿੱਪਣੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਜਹਾਜ਼ ਨੂੰ ਸ਼ੂਟ ਕਰਨ ਲਈ 50-100 ਮੀਟਰ (164-339 ਫੁੱਟ) 'ਤੇ ਅੱਧਾ ਗੋਲਾ-ਬਾਰੂਦ ਚਲਾਉਣਾ ਪਿਆ।
ਜਨਵਰੀ 1942 ਵਿੱਚ, ਕੁਝ 198 ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਉਡਾਏ ਗਏ (334 ਉਡਾਣ ਦੇ ਘੰਟੇ) ਅਤੇ 11 ਹਵਾਈ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਦਾ ਸੰਚਾਲਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਬੀਐਫ 109, ਇੱਕ ਜੂ 88, ਅਤੇ ਇੱਕ ਉਹ 111 ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਉਤਾਰਿਆ ਗਿਆ। ਇਹ ਅੰਕੜੇ ਇੱਕ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਤੱਥ ਦਾ ਖੁਲਾਸਾ ਕਰਦੇ ਹਨ: ਇਹ ਪਤਾ ਚਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਟੋਮਾਹਾਕ ਇੱਕ Bf 109 ਨਾਲ ਸਫਲ ਹਵਾਈ ਲੜਾਈ ਦੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਰੱਥ ਸੀ। ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਦੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਬਾਰੇ ਪਾਇਲਟਾਂ ਦੀਆਂ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਇਸ ਤੱਥ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। 18 ਜਨਵਰੀ 1942 ਨੂੰ, ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਐਸਵੀ ਲੇਵਿਨ ਅਤੇ ਆਈਪੀ ਲੇਵਸ਼ਾ (ਜੋੜੀ ਵਿੱਚ) ਨੇ ਸੱਤ Bf 109 ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਗਾਈ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦੋ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ। 22 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ, ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਈਈ ਲੋਜ਼ੋਵ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਉਡਾਣ ਨੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ 13 ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਦੋ Bf 109Es ਨੂੰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ, ਜਨਵਰੀ ਵਿੱਚ, ਦੋ ਟੋਮਾਹਾਕ ਗੁਆਚ ਗਏ ਸਨ; ਇੱਕ ਜਰਮਨ ਐਂਟੀ-ਏਅਰਕ੍ਰਾਫਟ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੁਆਰਾ ਡੇਗਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮੇਸਰਸ਼ਮਿਟਸ ਤੋਂ ਹਾਰ ਗਿਆ।
ਸੋਵੀਅਤਾਂ ਨੇ ਲੜਾਈ ਲਈ ਆਪਣੇ ਪੀ-40 ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਕਈ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪੀ-40ਬੀ/ਸੀ ਕਿਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿੰਗ ਗਨ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਸੋਵੀਅਤ ਹਵਾਈ ਸੈਨਾ ਦੀਆਂ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਦੱਸਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੀ-40 ਦੀ ਰੇਂਜ ਅਤੇ ਬਾਲਣ ਸਮਰੱਥਾ ਪਸੰਦ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸੋਵੀਅਤ ਲੜਾਕੂ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨਾਲੋਂ ਉੱਤਮ ਸਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਪੀ-39 ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੇ ਸਨ। ਸੋਵੀਅਤ ਪਾਇਲਟ ਨਿਕੋਲਾਈ ਜੀ ਗੋਲੋਡਨੀਕੋਵ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ: “ਕਾਕਪਿਟ ਵਿਸ਼ਾਲ ਅਤੇ ਉੱਚਾ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਕਮਰ-ਉੱਚਾ ਬੈਠਣਾ ਔਖਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਫਿਊਜ਼ਲੇਜ ਦਾ ਕਿਨਾਰਾ ਲਗਭਗ ਕਮਰ ਦੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਸੀ। ਪਰ ਬੁਲੇਟ-ਪਰੂਫ ਗਲਾਸ ਅਤੇ ਬਖਤਰਬੰਦ ਸੀਟ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸੀ ਅਤੇ ਦਿੱਖ ਚੰਗੀ ਸੀ। ਰੇਡੀਓ ਵੀ ਚੰਗਾ ਸੀ। ਇਹ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ, ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਸੀ, ਪਰ ਸਿਰਫ HF (ਉੱਚ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ) 'ਤੇ ਸੀ। ਅਮਰੀਕੀ ਰੇਡੀਓ ਕੋਲ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਮਾਈਕ੍ਰੋਫੋਨ ਨਹੀਂ ਸਨ ਪਰ ਗਲੇ ਦੇ ਮਾਈਕ੍ਰੋਫੋਨ ਸਨ। ਇਹ ਚੰਗੇ ਗਲੇ ਦੇ ਮਾਈਕ ਸਨ: ਛੋਟੇ, ਹਲਕੇ ਅਤੇ ਆਰਾਮਦਾਇਕ. ਕੁਝ ਸੋਵੀਅਤ ਏਅਰਮੈਨਾਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਇਸਦੀ ਮਾੜੀ ਚੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਦਰ ਅਤੇ ਰੱਖ-ਰਖਾਅ ਵਿੱਚ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਇੰਜਣਾਂ ਦੇ ਸੜਨ ਨਾਲ ਸੀ। VVS ਪਾਇਲਟਾਂ ਨੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੜਾਈ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਪੀ-40 ਨੂੰ ਵਾਰ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਪਾਵਰ ਸੈਟਿੰਗਾਂ 'ਤੇ ਉਡਾਇਆ, ਪ੍ਰਵੇਗ ਅਤੇ ਗਤੀ ਦੀ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜਰਮਨ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਲਿਆਇਆ, ਪਰ ਕੁਝ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇੰਜਣਾਂ ਨੂੰ ਸਾੜ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਐਲੀਸਨ ਇੰਜਣਾਂ ਦੀ ਈਂਧਨ ਦੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਅਤੇ ਤੇਲ ਦੀ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਮੰਗ ਵਾਲੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੜੇ ਹੋਏ ਪੀ-40 ਨੂੰ ਸੋਵੀਅਤ ਕਲੀਮੋਵ ਇੰਜਣਾਂ ਨਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਇੰਜਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਮਾੜਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਪਿਛਲੇ ਖੇਤਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
ਪੀ-40 ਨੇ 1942 ਅਤੇ 1943 ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਸੋਵੀਅਤ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਫਰੰਟ ਲਾਈਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ। ਅਲਾਸਕਾ-ਸਾਈਬੇਰੀਆ ALSIB ਫੈਰੀ ਰੂਟ ਉੱਤੇ ਸਪੁਰਦਗੀ ਅਕਤੂਬਰ 1942 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ। ਇਹ ਉੱਤਰੀ ਸੈਕਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਲੈਨਿਨਗ੍ਰਾਡ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। . ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੰਖਿਆਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕਿਸਮਾਂ P-40B/C, P-40E ਅਤੇ P-40K/M ਸਨ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਬਿਹਤਰ P-40F ਅਤੇ N ਕਿਸਮਾਂ ਉਪਲਬਧ ਹੋ ਗਈਆਂ, ਉੱਤਮ ਸੋਵੀਅਤ ਲੜਾਕੂ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦਾ ਉਤਪਾਦਨ ਕਾਫ਼ੀ ਵਧ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ P-40 ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸੋਵੀਅਤ ਏਅਰ ਫੋਰਸ ਯੂਨਿਟਾਂ ਵਿੱਚ ਲਾਵੋਚਕਿਨ ਲਾ-5 ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਯਾਕੋਵਲੇਵ ਕਿਸਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਬਸੰਤ 1943 ਵਿੱਚ, 45ਵੇਂ ਆਈਏਪੀ ਦੇ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਡੀਆਈ ਕੋਵਲ ਨੇ ਉੱਤਰੀ-ਕਾਕੇਸ਼ੀਅਨ ਮੋਰਚੇ 'ਤੇ ਏਸ ਦਾ ਦਰਜਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ, ਇੱਕ P-40 ਨੂੰ ਉਡਾ ਰਹੇ ਛੇ ਜਰਮਨ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਕੁਝ ਸੋਵੀਅਤ ਪੀ-40 ਸਕੁਐਡਰਨ ਦੇ ਚੰਗੇ ਲੜਾਈ ਰਿਕਾਰਡ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਸੋਵੀਅਤ ਪਾਇਲਟ P-40 'ਤੇ ਐਸੇਸ ਬਣ ਗਏ, ਨਾ ਕਿ P-39 ਏਅਰਾਕੋਬਰਾ 'ਤੇ, ਜੋ ਕਿ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤੇ ਗਏ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੇਂਡ ਲੀਜ਼ ਲੜਾਕੂ ਜਹਾਜ਼ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਸੋਵੀਅਤ ਕਮਾਂਡਰਾਂ ਨੇ ਕਿਟੀਹਾਕ ਨੂੰ ਹਰੀਕੇਨ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਛਾੜਣ ਲਈ ਮੰਨਿਆ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ "ਯਾਕ-1 ਵਰਗੀ ਲੀਗ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਅਕੈਡਮੀ ਕਿੱਟ
ਅਕੈਡਮੀ P-40C ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਕਿੱਟ ਹੈ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਇਸ ਨੂੰ ਇੱਥੇ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਕੁਝ ਸੁਧਾਰਾਂ ਅਤੇ ਅੱਪਗਰੇਡਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਪਰ ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਬਕਸੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਬਣਾਈ ਗਈ ਤੁਹਾਡੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਚੀਜ਼ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ (ਇਹ ਜ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰਨਾ ਕਿ ਇਹ ਬਹੁਤ ਸਸਤਾ ਹੈ)।