Projekt zestawu klasycznego
Artykuł fabularny z Mickiem Stephenem
Tło
Wydany po raz pierwszy w 1971 roku ten czcigodny stary klasyczny zestaw firmy Airfix poprzedził nowe narzędzie Italeri w 1981 roku, chociaż powiedziano mi, że był oparty na tych samych formach. Czapiąc się w gromadzącym kurz skrytce przyjaciela, płynna perswazja i obietnica, że wkrótce ją zbuduję, sprawiły, że to zniszczone stare pudełko w moich lepkich łapach.
Czas zobaczyć, co możemy zrobić dla tej starszej pani, dodając kilka dodatków z rynku wtórnego i trochę TLC.
Niezadowolony z typowego kamuflażu lub szarości o niskiej widoczności, które dziś zdobią floty Herkulesa na całym świecie, poszedłem poszukać czegoś bardziej „sportowego”.
Dwie opcje wyszły na jaw i wzbudziły moje zainteresowanie, pierwszą był C-130T „Fat Albert”, który jest samolotem wsparcia dla zespołu F-18 Hornet Display Team US Marine Corp Blue Angels, schemat Royal Blue, White & Gold z dodatek Rocket Assisted Take Off (RATO) przyciąga wzrok.
Drugim był CC-130E Królewskich Kanadyjskich Sił Powietrznych, wczesny schemat NMF z białą górną częścią, jaskrawymi czerwonymi panelami arktycznymi i charakterystycznymi czerwonymi błyskami po bokach.
Kanadyjski Herc
Począwszy od modelu C-130A w 1956 roku, Hercules jest w ciągłej produkcji do dziś, z wieloma znaczącymi ulepszeniami i ponad 40 modelami wyprodukowanymi przez lata, na których wyposażano ponad 68 krajów.
Model C-130E o zwiększonym zasięgu wszedł do służby w 1962 roku po tym, jak został opracowany jako tymczasowy transportowiec dalekiego zasięgu dla Wojskowej Służby Transportu Lotniczego. Zasadniczo model B, nowe oznaczenie było wynikiem zainstalowania zewnętrznych zbiorników paliwa Sargent Fletcher o pojemności 1,360 galonów (5,150 l) pod środkową częścią każdego skrzydła oraz mocniejszych turbośmigłowych Allison T56-A-7A. Model E cechował się również ulepszeniami konstrukcyjnymi, ulepszeniami awioniki i wyższą masą całkowitą.
RCAF zaczął przyjmować dostawę modelu E w 1964 roku, aby zastąpić swoją flotę starszymi modelami B. Wyposażony w cztery eskadry pierwszej linii, Herkules był podstawą taktycznego transportu lotniczego, szkolenia nawigacyjnego oraz wsparcia poszukiwawczo-ratowniczego RCAF. Ostatni z modeli E został wycofany z użytku w 2016 roku i został zastąpiony przez modele H i nowsze płatowce J Model.