Artykuł fabularny z Dai Williams
Oto krótkie spojrzenie na to, jak to wszystko się potoczyło – mam nadzieję, że Ci się spodoba!
Marder III M był jednym z wielu pojazdów używanych przez armię niemiecką podczas II wojny światowej, które były oparte na podwoziu czechosłowackiego 38-tonowego czołgu. Wśród nich były trzy lekko opancerzone pojazdy przeciwpancerne z odkrytym dachem, zaprojektowane w celu sprostania pilnym wymaganiom przeciw czołgom T34 i KV napotkanym podczas inwazji na Rosję w czerwcu 1941 roku.
Pierwszym z nich był zaprojektowany naprędce, prowizoryczny pojazd z rosyjskim działem przeciwpancernym kal. 7.62 cm, którego duża liczba została przechwycona w początkowej fazie niemieckiej inwazji.
Pojazdy te okazały się bardzo udane i Wehrmacht zamówił podobne ulepszone konstrukcje uzbrojone w niemieckie działo przeciwpancerne 7.5 cm PAK 40. Pierwszy z nich, oznaczony jako Marder III H, miał broń przewożoną w centralnym przedziale bojowym z silnikiem z tyłu.
Następnie w styczniu 1943 r. zmodyfikowano projekt firmy Alkett, w którym przedział bojowy znajdował się z tyłu pojazdu, a silnik montowany był centralnie.
Nowy projekt, oznaczony jako Marder III M, pozwolił kierowcy na posiadanie własnego włazu do wsiadania i wysiadania z pojazdu. Centralnie zamontowany silnik umożliwił lepszy dostęp do konserwacji w porównaniu z wcześniejszymi pojazdami.
Działo zamontowane z tyłu oznaczało, że pojazd był ogólnie krótszy niż dwie poprzednie konstrukcje, co ułatwiało manewrowanie na ograniczonych terenach zalesionych lub miejskich. Jednak otwarty dach pojazdu oznaczał, że załoga była niebezpiecznie narażona, a lekko opancerzony przedział bojowy zapewniał niewielką ochronę przed czymkolwiek innym niż ostrzałem z broni ręcznej lub odłamkami pocisków.
Wyprodukowano około 940 pojazdów fabrycznych. Ponadto wydano kilkaset zestawów do konwersji pozwalających na zbudowanie Mardera III M na podwoziu przestarzałego Pz.Kpfw. 38 (t) zbiorniki zwrócone do naprawy.