Artykuł z Billem Curtis .em
Zanim zaczniemy, oto krótkie spojrzenie na to, jak projekt się potoczył…
Wespe został zaprojektowany na początku 1942 roku przez firmę Alkett, a podwozie Panzer II było najbardziej praktycznym mocowaniem haubicy. Jako środek tymczasowy Wespe okazał się wielkim sukcesem, w lutym 43 cała dalsza produkcja podwozi została przestawiona na produkcję nieco wydłużonego Panzera II do produkcji Wespe. Początkowe zamówienie na 1000 sztuk zostało zmniejszone do 835 pod koniec 43 roku, w tym 159 transporterów amunicji. Miały trzyosobową załogę i przewoziły 90 nabojów. Modyfikacje wydłużonego podwozia obejmowały przeniesienie silnika, wydłużenie przedniego zderzaka i przeprojektowanie żaluzji chłodzących. Liczba rolek powrotnych została zmniejszona z 4 do 3 i dodano ograniczniki zderzaka na zawieszeniu, aby pochłonąć obciążenie odrzutu. Kierowca miał mały przedział obok przejścia, podczas gdy reszta załogi mieściła się w przedziale bojowym z tyłu.
Wespe było wydawane oddziałom SP dywizji pancernych i grenadierów pancernych służących do końca wojny w Rosji, na Zachodzie i we Włoszech.
Kupiłem ten model niedługo po jego premierze w 1996 roku i leżał w schowku aż do początku tego roku, kiedy chciałem mieć łatwą konstrukcję, która pozwoli mi wrócić na siodło po chorobie.
Zestaw jest zdecydowanie typu Tamiya, dodaj klej, potrząśnij pudełkiem i hej, presto, gotowe, no prawie! Wyobrażałem sobie wersję prosto z pudełka, ale po sprawdzeniu kopii Special Ordnance Special nr 18 wszystko zmieniło się w bardziej szczegółową wersję. Zebrałem razem trochę gadżetów i przedmiotów z rynku wtórnego z pudełka części zamiennych i ustawiłem też z wolą.