Volledige recensie met Rob Ruscoe
Net voordat we beginnen, hier is een snelle blik op hoe het allemaal is verlopen...
De F-84 was het ontwerp van Republic Aviation voor een voorstel van de USAAF uit 1944 voor een dagjager met straalmotor. Het vliegtuig vloog voor het eerst in 1946 en kwam het jaar daarop in dienst, maar het vliegtuig werd geplaagd door zoveel structurele en motorproblemen dat het bijna werd geannuleerd. Na talloze aanpassingen werd het vliegtuig uiteindelijk volledig operationeel verklaard met het F-1949D-model uit 84. Er waren nog steeds structurele defecten aan de vleugels totdat de tiptanks werden geïdentificeerd als de boosdoener. Een eenvoudige toevoeging van een horizontale vin aan de achterkant van de tanks die de vleugelverdraaiing bij hoge aanvalshoeken en hoge G-belasting verlichtte, loste het probleem op. De J35-motor was ook gerijpt in betrouwbaarheid en sterk toegenomen stuwkracht en met het F-84G-model had de USAF eindelijk een bruikbare artiest.
Met het uitbreken van de Koreaanse oorlog werd de F-84G aanvankelijk gebruikt als escorte naar B-29 Superfortresses. Met de introductie van de Mig 15 in de procedure, werd de Thunderjet volledig overklast door de in Rusland gebouwde, geveegde vleugeljager en werd in de rol vervangen door de F-86 Sabre.
De F-84 vond nu zijn niche als het primaire aanvalsvliegtuig van de USAF dat meer dan 86,000 missies vloog en 60% van alle gronddoelen in het conflict vernietigde.
De productie bedroeg in totaal 7,524, waarvan meer dan de helft naar andere landen ging, zoals Nederland, België, Iran, Italië, Noorwegen, Portugal, Frankrijk, Taiwan, Thailand, Turkije en Joegoslavië, de laatsten stopten hun vliegtuigen pas in 1974.
De uitrusting…
Ik heb de kans gemist om deze kit te kopen toen hij voor het eerst verscheen, maar ik heb hem altijd al willen bouwen. Mijn kans kwam toen er een verscheen op een modellenveilingsite die ik voor een zeer redelijke prijs kon kopen. Het openen van de stevige doos onthulde de typische trompetverpakking met elke spruw afzonderlijk verpakt en de luifel en voorruit gewikkeld in opvulling voor bescherming. Naast veel plastic waren er drie stickervellen voor keuze uit twee vliegtuigen, een USAF en een Frans. Ook typerend was het instructieboekje dat een duidelijke en logische bouwvolgorde leek te hebben. Drie gevormde neusgewichten waren een welkome toevoeging, maar omdat ik een OOB-build wilde doen, viel het ontbreken van PE-veiligheidsgordels een beetje tegen. Oppervlaktedetail zag er erg goed uit met paneellijnen en klinknagels mooi ingetogen. Er was nergens bewijs van flits. Kijkend naar de romphelften werd het duidelijk dat dit een indrukwekkend model zou worden als het voltooid was.