Kort hoofdartikel door Dave Coward
Achtergrond
De Sea Hornet was een marine-aanpassing van de RAF Hornet. Het was uitgerust met opvouwbare vleugels en had voorzieningen voor dekafleider en RATO-uitrusting. Lucht-draulische schokdemperpoten vervingen de rubber-in-compressiepoten om stuiteren bij landingen van dragers te elimineren. Er werden drie versies gebouwd: de Sea Hornet F.20 op een vliegdekschip gebaseerde middellange afstandsjager/verkennings-/aanvalsvliegtuig, in staat om acht raketten, bommen, mijnen en drop-tanks van 27 kg te vervoeren; Sea Hornet NF.21 carrier-based tweezits nachtjager/verkennings/aanvalsvliegtuig uitgerust met een AI-radarscanner in een vingerhoed koepel in de neus; en Sea Hornet PR.22 carrier-based middellange afstand fotografische verkenningsversie van de F.20. De F.20 kwam voor het eerst in dienst bij No.801 Squadron, FAA en kwam in 1949 bij HMS Implacable. In totaal werden 200 Sea Hornets gebouwd.
Net als bij zijn neef op het land, zijn er geen volledige voorbeelden van de zeemeeuw overgebleven.
Aftermarket-extra's:
Eduard RAF veiligheidsgordels
De Trumpeter Hornet F1
Net als de Hornet F.1 heeft deze kit zijn goed gedocumenteerde nauwkeurigheidsproblemen, met als meest opvallende het neus- / luifelprofiel. Dit zijn geen gemakkelijke oplossingen, dus ik blijf bij het bouwen van dit uit de doos en leef met de onnauwkeurigheden: naar mijn persoonlijke mening ziet het er zelfs met hen nog steeds uit als een Sea Hornet. (Lees Dave's Full Build Review van de Trompettist de Havilland Hornet F.1 1:48)
In de 'kuil!
Zoals standaard beginnen we met de cockpit die uit de doos redelijk is, alleen wat aftermarket-veiligheidsgordels nodig om het toonbaar te maken. In tegenstelling tot de Hornet heeft deze Sea Hornet een tweede bemanningspositie voor de Radaroperator. Net als de voorste cockpit is het detail ok met alleen de toevoeging van veiligheidsgordels die echt nodig zijn.